In Den Haag is koopkrachtreparatie in de maak. Maar gaat het pakket aan maatregelen voldoende zijn om Nederlanders ook echt te helpen bij het voorzien in levensonderhoud? Hoe zorg je als werkgever ervoor dat je jouw werknemers echt inkomensondersteuning kunt bieden? Op Prinsjesdag weten we meer, maar we vertellen je graag al over de mogelijkheden. Inclusief rekenvoorbeeld!
Inmiddels is wel duidelijk dat veel mensen met een middeninkomen steeds moeilijker rondkomen. Dit gaat om werkend Nederland. Zorgen over hun levensonderhoud is niet bevorderlijk voor de arbeidsproductiviteit. Daarnaast is vooralsnog in de volle breedte sprake van krapte op de arbeidsmarkt. Een hoger salaris kan in de huidige tijd dan ook een belangrijke beweegreden zijn voor werknemers om te switchen van baan. Daar moet je als werkgever op anticiperen.
Het kabinet kijkt ook nadrukkelijk naar werkgevers als het gaat om koopkrachtreparatie. Los van de loonprijsspiraaldiscussie lijkt er geen ontkomen aan. De lonen gaan komend jaar flink stijgen. Maar wat schiet de gemiddelde werknemer er netto mee op? In het huidige systeem blijft er onder de streep weinig over.
Ik ken zelfs een geval waarbij een werkgever expliciet door een medewerker is verzocht om het toekennen van een bonus achterwege te laten. Waarom? Voor werknemers in bepaalde inkomenscategorieën gaat van elke extra verdiende euro per saldo € 0,86,- terug naar de staatskas! Dit is een ongekend hoog percentage.
En dat allemaal om te zorgen dat we evenwichtige (theoretische) koopkrachtplaatjes voor de doorsneeburger op Prinsjesdag kunnen presenteren. Inkomensafhankelijke heffingskortingen in de inkomstenbelasting verhogen stiekem de belastingtarieven en meer loon betekent lagere of helemaal geen recht meer hebben op bijvoorbeeld toeslagen en kind gebonden budgetten. Werken loont dus in veel gevallen niet meer voor werknemers met een middeninkomen. Hoe zorg je er als werkgever nu voor dat je deze groep werknemers echt inkomensondersteuning kunt bieden? Maak gebruik van het eindheffingsregime in de werkkostenregeling.
Eindheffingsregime, onbekend maakt onbemind
Loon wordt in principe bij de werknemer belast. De belastingplicht over het loon verschuift echter van de werknemer naar de werkgever als het loon wordt ondergebracht in het zogenoemde eindheffingsregime van de werkkostenregeling. De werkgever kan binnen het eindheffingsregime gebruikmaken van gerichte vrijstellingen en de vrije ruimte. De vrije ruimte kun je beschouwen als een belastingvrije som die gebaseerd is op de loonsom van alle werknemers. Voor zover de vrijstellingen en vrije ruimte onvoldoende zijn, komt de loonbelasting voor rekening van de werkgever tegen een tarief van 80%. Een werkgever mag niet in alle gevallen gebruikmaken van het eindheffingsregime. Er gaat een zogenoemde gebruikelijkheidstoets aan vooraf om tarief arbitrage te voorkomen. En het loon moet uiterlijk op het genietingsmoment door de werkgever als eindheffingsloon zijn aangewezen. Eenmaal toegang tot het eindheffingsregime heeft dit ten aanzien van het koopkrachtreparatievraagstuk de volgende voor- en nadelen:
Voordelen
- Voor de werknemer is geen sprake meer van belast loon. Dit werkt ook door naar de inkomstenbelasting en inkomensafhankelijke regelingen, zoals toeslagen. Je bent er als werkgever dus zeker van dat jouw werknemer elke uitbetaalde euro kan inzetten voor kosten in het levensonderhoud.
- Werkgever is over het loon geen premies werknemersverzekeringen en bijdrage Zvw verschuldigd.
- Vanuit een netto vergoeding beredeneerd vallen de werkgeverslasten lager uit ten opzichte van het loon belasten bij de werknemer.
- Werkgever is de werkgeversheffing (voor zover van toepassing) uiterlijk eind maart van het volgende kalenderjaar verschuldigd.
Nadelen
- De belastingplicht verschuift naar de werkgever. Daarmee loop je als werkgever ook het volledige loonbelastingrisico en bijkomende administratieve verplichtingen over het loonbestanddeel.
- Voor jouw werknemer maakt het loon geen onderdeel meer uit van het premieloon waarover sociale uitkeringen, zoals ww, worden berekend.
- Dit is geen structurele oplossing. Tijdelijke problemen vragen ook om een tijdelijke oplossing.
Rekenvoorbeeld
We laten je graag een rekenvoorbeeld zien ter verduidelijking.
Werkgever A heeft in verband met koopkrachtreparatie een bruto bedrag aan haar werknemers toegekend van € 2.400,-. Deze bonus is verwerkt als regulier werknemersloon in de loonadministratie. Over deze bonus is werkgever A premies werknemersverzekeringen en bijdrage Zvw verschuldigd.
Werkgever B heeft in verband met koopkrachtreparatie een éénmalige netto toelage toegekend van € 1.225,-. Werkgever B heeft de netto toelage aangewezen als eindheffingsloon. De vrije ruimte is ontoereikend en de werkgever is daarom 80% eindheffing verschuldigd.
Conclusie
Uit het rekenvoorbeeld blijkt dat werkgever B optimaal gebruikmaakt van de werkkostenregeling. Uiteraard zijn ze bij het ministerie van Financiën ook bekend met de mogelijkheden die de werkkostenregeling biedt. Ik pleit dan ook voor een tijdelijke gerichte vrijstelling en/of een verruiming van de vrije ruimte die echte inkomensondersteuning door werkgevers mogelijk maakt. Een tijdelijke oplossing en eenvoudig in de uitvoering.
Wachten op Den Haag is overigens niet nodig. Binnen bepaalde grenzen kun je werknemers binnen de huidige regels van de werkkostenregeling ook al gericht inkomensondersteuning bieden. Wil je hier als werkgever meer over weten, neem dan contact met mij op of een collega van het loonheffingenteam.
